আমাৰ অন্নদাতা কৃষকসকলে আমাৰ দেশৰ আৰ্থিক (উন্নয়নৰ) বিকাশৰ ক্ষেত্ৰত যুগ যুগ ধৰি ভূমিকা পালন কৰি আহিছে। কৃষকসকলে বিশেষকৈ গাঁও অঞ্চলত কৰ্ম সংস্থাপনৰ সৃষ্টি কৰি আহিছে। তেখেতসকলেই আমাৰ খাদ্যৰ চাহিদা পূৰণ কৰি আহিছে। কৃষক সকলে আনকি পৰিৱেশ সংৰক্ষণৰ ক্ষেত্ৰটো ভূমিকা পালন কৰি আহিছে। সেউজীয়া খেতি বাতিৰ যোগেদি জলবায়ু পৰিৱৰ্তনক ধৰি ৰাখি কাৰ্বনৰ কণাসমূহক নিঃশেষ কৰিছে।

আমি কৃষি ক্ষেত্ৰটো প্ৰদূষণৰ সন্মুখীন হৈছো। এই প্ৰত্যাহ্বানটো মোকাবিলা কৰিব লাগিব কৃষকসকলে। কৃষকসকলে ৰাসায়নিক সাৰ ব্যৱহাৰ কৰাৰ ফলত প্ৰদূষণ হৈছে। ইয়াৰ পৰা হাত সাৰিবৰ বাবে কৃষকসকলে জৈৱিক সাৰ ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ ধৰিছে। জৈৱিক সাৰ প্ৰয়োগৰ ফলত জলপ্ৰদূষণ বহুলাংশে কমি আহিছে। আনহাতে ৰাসায়নিক (অজৈৱ) সাৰে জল প্ৰদূষণ বৰ্দ্ধিত কৰে। আনকি মাছ আদিকে ধৰি আমাৰ প্ৰয়োজনীয় (লাগতিয়াল) প্ৰণীবোৰৰ বিনাশ কৰিছে।

তাৰোপৰি আমাৰ দেশৰ শতকৰা ৭০ শতাংশ কৃষকে পতিত মাটিত খেতি কৰি আমাৰ পৰিৱেশ সুন্দৰ আৰু ৰক্ষা কৰিছে। পতিত মাটিয়ে পৰিৱেশ বিনষ্ট কৰে।